🐭 Jeśli Masz W Domu Zwierzę Napisz Czego Udało

Moneta o nominale 2 złote wydaje się powszechną i niewartą więcej niż jej wartość nabywcza. Okazuje się jednak, że są kolekcjonerskie i zabytkowe monety 2 złote, które można sprzedać nawet za kilkaset razy więcej! Po czym poznać najcenniejsze monety 2 zł? Sprawdź, czy masz taką w domu! Czy można zatrzymać się w domu? W starożytnym Rzymie zwierzęta te często mieszkały w domach, dopóki nie zostały wypędzone. koty. Mieli te same obowiązki: łapanie szczurów i myszy. Łasica może zostać zwierzakiem, jeśli oswojony od niemowlęctwa. Zwierzę potrafi okazywać ludziom bardzo przyjazne uczucia, może spać z Zobacz, które zwierzę najlepiej sprawdzi się w twoim domu. Marta Siesicka-Osiak. 17 października 2023, 15:34. 1. Zobacz galerię (6 zdjęć) Zwierzęta domowe towarzyszą nam od zarania dziejów. Obecnie większość z nas nie wyobraża sobie domu bez czworonoga, gryzonia czy choćby rybek. Jednym z najczęstszych marzeń dzieci jest Jeśli masz w domu zwierzę, napisz, czego udało ci się dowiedzieć dzięki temu, że się nim, opiekujesz. Skorzystaj z pytań pomocniczych:a) Jak zwierzę wygląda i co je? b) Jak często trzeba je karmić?, c) Jak najczęściej spędza czas? Ja mam rybkę:p Dam naj, jeśli będzie dobrze! Jeśli masz już zwierzaka w domu, ale nadal chcesz zdobyć kłujące zwierzę, musisz upewnić się, że nie kolidują one ze sobą. To zwierzę nie jest odpowiednie dla rodzin z małymi dziećmi. Jeż może pozostawić ranę na ciele osoby, a nawet ugryźć dziecko, ponieważ nie lubi zbyt dużego hałasu, nagłych ruchów i nadmiernej uwagi Masz w domu egzotyczne zwierzę? Potrzebny ci CITES. CITES to skrótowa, uniwersalna nazwa dokumentu sporządzonego w Waszyngtonie w 1973 roku podczas spotkania członków IUCN (Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody). Jego pełna angielska nazwa to Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora, w Polsce jednak Otwórz podręcznik (zadanie 2 str. 60), włącz nagranie (CD2 nr 19) i czytaj razem z lektorem. Brawo! Dzisiaj poznasz więcej nazw zwierząt hodowanych w domu J Otwórz zeszyt i zapisz: Stunde Thema: Haustiere. (Zwierzęta domowe) Pod spodem wklej wydrukowane obrazki z podpisami. Jeśli nie masz drukarki wykonaj własne rysunki. Plan wydarzeń. Doktor Jan Dolittle, jego praktyka lekarska i problemy finansowe. Przekwalifikowanie się doktora na lekarza zwierząt. Nauka mowy zwierząt pod kierunkiem Polinezji. Wezwanie o pomoc od afrykańskich małp. Podróż statkiem do Afryki, sztorm i rozbicie statku. Uwięzienie doktora i jego zwierząt przez murzyńskiego króla. Jeśli masz w domu kota lub psa, muszą być czarne lub martwe (najlepiej jedno i drugie). Ewentualnie może być wilk/wilczur/wilczarz (cokolwiek związanego z wilkiem), albo jakieś inne stworzenie przypominające wilka z północy (najlepiej czarnego lub białego czarnego!) albo coś, co przypomina niedźwiedzia (na którego polowali Temat zajęd: Zwierzę nie jest rzeczą Grupa wiekowa : 3-6-latki ele ogólne: - kształtowanie odpowiedzialnej postawy wobec zwierząt , które posiadamy w domu - kształtowanie przyjaznego i opiekuoczego stosunku do zwierząt - wzbogacanie zasobu wiadomości o zwierzętach domowych ele szczegółowe: Trzy {przekonania}, które sprawiają, że ciągle masz w domu za dużo rzeczy. Nasze domy wypełnione są rzeczami. Mniejszymi i większymi meblami, akcesoriami, przedmiotami codziennego użytku, pamiątkami… przedmiotami całkiem przydatnymi, i tymi trochę mniej. Nikt nie jest w stanie powiedzieć, ile dokładnie rzeczy potrzebuje Po prostu musisz regularnie odkurzać wszystkie powierzchnie — podłogi, dywany, ale również fotele i kanapy. Dobry odkurzacz powinien bez problemu poradzić sobie z sierścią psów, kotów i królików. Jeżeli zaś masz zamiar kupić automatycznego robota do odkurzania, upewnij się, że jest przystosowany do usuwania sierści zwierząt WsGmf. Opublikowano na ten temat Przyroda from Guest Jeśli masz w domu w domu zwierzę napisz, czego udało ci się dowiedzieć dzieki temu , że sie nim opiekujesz . Skorzystaj z pytań pomocniczych: a) Jak zwierzę wyglonda i co je ? b) Jak często trzeba je karmić ? c)Jak najczęściej spędza czas ? proszę żeby to był pies Dałeś swojemu psu świeżą, apetycznie pachnącą kość, a on… wybiegł do ogrodu i zaczyna ją zakopywać lub próbuje wcisnąć ją pod poduszkę na kanapie? Okazuje się, że robi tak wiele czworonogów, ale nie każdy z tego samego powodu. Dlaczego pies chowa jedzenie? Odpowiemy na to pytanie już teraz. Psy potrafią znaleźć niesamowite kryjówki dla swojego pożywienia. Zakopują je nie tylko w ogrodzie czy na podwórku, ale także w domu – w kocach, pościeli czy własnym legowisku. Być może Twój pies, podobnie jak mój, próbuje wykopać dziurę…w dywanie. Całe szczęście do tej pory mu się to nie udało. Jeśli szukasz jednoznacznej odpowiedzi na pytanie „dlaczego pies zakopuje jedzenie?”, to na pewno jej nie uzyskasz. Zachowaniem zwierząt, podobnie jak ludzi, kierują różne przyczyny lub potrzeby. Jeśli poznasz powód zakopywania jedzenia przez Twojego psa, wtedy będzie w stanie rozpocząć pracę nad zmianą tego zachowania. 1. Nie tylko pies chowa jedzenie 2. Pies zakopuje jedzenie… z nudów 3. Monotonia nie jest dobra 4. Wilcze instynkty 5. Nie tylko jedzenie 6. Jak oduczyć psa kopania? 7. Pies chowa jedzenie – to całkiem normalne Nie tylko pies chowa jedzenie Czy przyszło Ci kiedyś do głowy, że ludzie zachowują się całkiem podobnie jak psy? Podczas gdy Twój pupil zakopuje na przyszłość swoją kość, Ty kupujesz w sklepie na zapas produkty spożywcze o długiej dacie ważności. Zabezpieczasz domową spiżarnię np. na niehandlową niedzielę czy odwiedziny niespodziewanych gości. Twój czworonożny przyjaciel magazynuje jedzenie wprawdzie tylko dla siebie, ale jego intencje są dokładnie tak same – chce mieć zabezpieczoną porcję żywności na tzw. czarną godzinę. Podobnie postępują również inne zwierzęta, np. wiewiórki oraz ptaki. W okresie dużej dostępności pożywienia magazynują je, a zimą wracają do kryjówek i korzystają z zapasów. Jest to związane z naturalnym instynktem przetrwania. Zwróć uwagę na to, czy karmisz swojego psa o stałych porach. Jeśli zdarza Ci się o tym zapomnieć, Twój pupil może mieć potrzebę zadbania o swój pełny żołądek. Co ciekawe są zwierzęta, które nie zjedzą, gdy w domu nie ma ich opiekuna. Maksymalnie długo odwlekają czas posiłku z obawy, że kolejnego nie dostaną. Pies zakopuje jedzenie… z nudów Chociaż psy to łakomczuchy, to nie ma szans, aby całe ich życie kręciło się wokół jedzenia. Jeżeli Twój pupil będzie pozbawiony odpowiedniej dawki ruchu, zabawy oraz ćwiczeń, to prędzej lub później zacznie sobie sam szukać zajęcia. Mając do dyspozycji stały pokarm, może go zacząć wykorzystywać nie jako posiłek, ale właśnie jako uatrakcyjnienie swojego dnia. To również forma zwrócenia na siebie Twojej uwagi. Dlatego właśnie musisz zadbać nie tylko o pełny brzuch swojego czworonożnego przyjaciela, ale również o jego aktywność fizyczną oraz komfort psychiczny. Układaj swój codzienny grafik tak, aby móc wyjść z psem na co najmniej jeden długi spacer. Po solidnej dawce ruchu Twój pupil nie będzie myślał o zakopywaniu jedzenie, ale o tym, aby znalazło się w jego żołądku. Nie zapominaj również o ćwiczeniach umysłowych i węchowych. Zaledwie kwadrans treningu posłuszeństwa odpowiada godzinie spaceru. Po tak intensywnym wysiłku Twój pies z pewnością wybierze regenerujący sen zamiast rozkopywania ogrodu. Podczas Twojej nieobecności doskonale sprawdzą się natomiast zabawki węchowe, które kryją w sobie aromatyczne smakołyki. Pies chowający jedzenie z nudów na pewno skusi się na odkrywanie co jego opiekun pochował w specjalnych skrytkach lub kuli-smakuli. Monotonia nie jest dobra Mój Idefix bardzo nie lubi, gdy daję mu w odstępie kilku dni takie same kości do gryzienia. Pierwsza znika w jego żołądku tak szybko, jak tylko zdoła ją pogryźć. Kolejna nie budzi już takiego entuzjazmu. Zdarza się, że leży nietknięta kilka godzin, a następnie Idefix próbuje ją wepchnąć nosem pod swoje legowisko lub zanosi w prezencie dzieciom. To się nie zdarza, gdy między kośćmi dostanie do zjedzenia coś innego, np. wędzone ucho. Nasze czworonogi też nie lubią monotonii w diecie i smakołyki, które im się nudzą po prostu zakopują na później. Staraj się zatem urozmaicać dietę swojego pupila. Testuj nowe smaki i zapachy. Pamiętaj również o tym, aby nie przekarmiać pupila. Pełna miska przez cały czas i podkładanie przekąsek pod sam nos na pewno nie przysłuży się Twojemu przyjacielowi. Wilcze instynkty Dlaczego psy zakopują kości? Odpowiedź możesz znaleźć w etologii – dziedzinie zoologii, która zajmuje się badaniami zachowań dziedziczonych i nabytych zwierząt. Jak dobrze wiesz, psy pochodzą od wilków, dla których chowanie pożywienia na później było i jest czymś naturalnym. Upolowanego jedzenia prawie zawsze starczało na więcej niż jeden posiłek, a na resztki czekały zwierzęta padlinożerne. Przodkowie naszych psów domowych musieli zatem chować resztki pożywienia na później. Chronili w ten sposób zapasy przed innymi zwierzętami, a nierzadko nawet przed swoimi współbraćmi ze stada. Zakopywanie jedzenia wynikało nie tylko z potrzeby magazynowania go na gorsze czasy. Zimna ziemia czy piach sprawiały, że zakopane mięso dłużej zachowywało świeżość i nadawało się do jedzenia. Niektóre czworonogi, chociaż żyją jak przysłowiowe pączki w maśle, wciąż mają wybitnie silną potrzebę zakopywania jedzenia. Należą do nich psy takich ras jak jamniki, beagle czy teriery, czyli rasy od pokoleń hodowane i uczone polowań na małe zwierzęta. Rasy te szczególnie mocno mają zakorzenioną miłość do kopania, a tropienie w norach gryzoni zastępują sobie właśnie zakopywaniem jedzenie i wydobywaniem go później. Nie tylko jedzenie W tym artykule skupiliśmy się przede wszystkim na odpowiedzi na pytanie „dlaczego psy zakopują jedzenie”. Jednak wiele czworonogów zakopuje nie tylko kości czy inne smakołyki, ale również przedmioty służące do zabawy. Nie zdziw się zatem jeśli w ogrodzie lub własnej pościeli znajdziesz zachomikowaną piłeczkę czy inną zabawkę. Czworonogi traktują piłki i inne gadżety jak swoje skarby, które po zakończonej zabawie trzeba schować głęboko. Często zdarza się to w domach, w których jest więcej niż jedno zwierzę. Pies-rezydent, do którego adaptuje się kolejnego czworonoga, może nie mieć ochoty na dzielenie się ulubionymi zabawkami. W efekcie zacznie odczuwać potrzebę chowania ich. Jeśli ma możliwość zakopania piłki czy gryzaka w ziemi, to z dużym prawdopodobieństwem z tej okazji skorzysta. Jeśli nie, będzie próbował znaleźć skuteczną kryjówkę w mieszkaniu. Jak oduczyć psa kopania? Ciągle rozkopany ogród czy znajdowanie kości w pościeli naprawdę może irytować. Zamiast jednak zastanawiać się, dlaczego pies zakopuje jedzenie i złościć się na niego, zacznij pracować z nim nad oduczeniem takiego zachowania. To łatwiejsze niż może Ci się wydawać. Gdy zdiagnozujesz przyczynę, możesz rozpocząć naukę nowych przyzwyczajeń. W artykule: „Jak oduczyć psa kopania? To nie takie trudne”, znajdziesz sposoby jak poradzić sobie z psem uwielbiającym zamieniać przydomowy trawnik w powierzchnię przypominającą księżyc. Dowiesz się jak przekierować uwagę psa na inne zajęcia lub cele. Najważniejsze jest jednak, aby zachować spokój. Dotyczy to szczególnie sytuacji, gdy wracasz po dłuższej nieobecności do domu i zastajesz rozkopany ogródek lub pościel pachnącą kością. Twój pupil nie zrozumie, że złościsz się za coś, co wydarzyło się godzinę czy dwie temu. Twoje niezadowolenie skojarzy z sytuacją bieżącą, np. tym, że cieszy się z Twojego powrotu. Pies chowa jedzenie – to całkiem normalne Chociaż niektóre psie zachowania wydają nam się dziwaczne, to dla Twojego czworonoga są one zupełnie naturalne. Należy do nich chociażby chowanie jedzenia. Ty również ucieszysz się, gdy znajdziesz w kieszeni spodni banknot schowany kiedyś na tzw. czarną godzinę czy zapomnianą paczkę cukierków, gdy przyjdzie nagle ochota na coś słodkiego. Jeśli zatem pies zakopuje jedzenie, ale nie przesadza jednocześnie Twoich ukochanych róż w drugi koniec ogrodu, to warto mu czasami na to pozwolić. Przez aktualizacja dnia 18:58 Dlaczego w Polsce jest tak wiele bezdomnych zwierząt? Dlaczego w naszym kraju, kraju, gdzie 52% osób posiada psa lub kota, jest tak wiele zwierząt bezdomnych? Co na to wpływa i gdzie jest popełniany błąd? Nad tym problemem zastanawia się wiele osób zaangażowanych w poprawę losu naszych braci mniejszych, ale wciąż brakuje jednoznacznych odpowiedzi i pomysłów aby tę sytuację rozwiązać. Zacznijmy od tego, że prawo w Polsce od pewnego czasu coraz bardziej sprzyja zwierzętom. Kary za znęcanie się nad zwierzętami są podwyższane, a sądy coraz chętniej te kary wymierzają. W naszym kraju działa około 400 fundacji i stowarzyszeń, których celem jest poprawa losu zwierząt. Oczywiście nie wszystkie działają równie skutecznie, różnią się też zakresem działań oraz możliwościami. Piszę około 400, ponieważ wiele organizacji, pomimo rejestracji, nie działa wcale, a inne, nowe ciągle powstają. Nie można zapominać o ludziach, którzy pomagają jako niezrzeszeni wolontariusze: prowadzą domy tymczasowe, wspierają fundacje poprzez datki finansowe czy chociaż poprzez udostępnianie postów zarówno tych adopcyjnych, jak i uświadamiających o losie zwierząt. W kampanie na rzecz poprawy losu czworonogów chętnie angażują się media, celebryci, aktorzy, dzięki czemu informacje o losie zwierząt i ich prawach docierają do coraz szerszego grona odbiorców. Jednak pomimo tak dużej ilości osób, którym los zwierząt nie jest obojętny, bezdomnych psów i kotów z roku na rok przybywa. Każde nowe schronisko, powstające w Polsce, pęka w szwach już po kilku miesiącach. Fundacje odmawiają przyjmowania zwierząt, odsyłając zgłaszających do gmin lub innych organizacji, a ci robią wszystko aby… zwierzaka nie przyjąć… To się dzieje w Polsce, tu i teraz. Ile jest bezdomnych psów i kotów w Polsce? © Shutterstock Niestety ten problem jest niemierzalny. A to oznacza, że nikt tego tak naprawdę nie wie. Dlaczego? Bo choć rząd coraz bardziej zaostrza przepisy karne przewidujące sankcje za znęcanie się nad zwierzętami, uparcie broni się przed wprowadzeniem obowiązkowego czipowania zwierząt. A to oznacza, że każdy może wziąć psa lub kota (nie wspominając o innych zwierzętach takich jak króliki, chomiki, świnki morskie itp.) i pozbyć się go kiedy tylko przyjdzie mu na to ochota. Jedynymi świadkami tego procederu są sąsiedzi, którzy zajęci swoimi sprawami albo wcale się nie zainteresują, że pies naszego sąsiada nagle zniknął, albo zadowolą się lakonicznym wyjaśnieniem, że pupil trafił do rodziny na wieś gdzie ma lepiej lub, ewentualnie, że uciekł podczas biwaku. Skoro nie wiemy ile mamy bezdomnych zwierząt – to jak zapobiegać temu zjawisku? Na to pytanie możemy odpowiedzieć krótkim stwierdzeniem: „nie da się”. Przy obecnym stanie prawa nie da się, bo: - jak udowodnić porzucenie komuś, kto oficjalnie nigdy tego zwierzęcia nie miał? - jak udowodnić, że zwierzę zostało porzucone, a nie uciekło, jeśli ktoś nie został przyłapany na gorącym uczynku? - jak udowodnić, że to konkretne zwierzę należało właśnie do tego człowieka, jeśli nigdy nie było nigdzie zarejestrowane? Tych „jak” można wymieniać jeszcze wiele, ale prawda jest taka, że zwierząt jest za dużo, a nasza ludzka ignorancja nadal zbyt duża. Łatwy dostęp do zwierząt nie pomaga... Dużym problemem jest dostępność zwierząt. Myszkę w sklepie zoologicznym można już kupić za kilka złotych, świnkę morską, za około 50 zł, psa czy kota dostaniemy zupełnie za darmo przeglądając ogłoszenia na portalach internetowych. Jeśli marzy nam się „rasowy” piesek czy kotek, wydatek na taką „przyjemność” zaczyna się już od 300 do 500 zł. Oczywiście piszę tutaj o zwierzętach w typie rasy, które produkowane są przez ludzi zrzeszonych w pseudozwiązkach, umożliwiających handel „zwierzęcymi podróbkami”. Bez obowiązkowej sterylizacji i kastracji zwierząt, bezdomność będzie się mnożyć © Shutterstock Polski rząd broni się też przed wprowadzeniem obowiązkowego kastrowania psów i kotów, które nie są przeznaczone do dalszej hodowli, a jest to jedyna droga do zmniejszenia populacji bezdomnych zwierząt. W Holandii, gdzie sterylizacja psów i kotów jest powszechna i finansowana z budżetu, a posiadanie zwierzaka jest prawnie regulowanym przywilejem, problem bezdomnych psów i kotów praktycznie przestał istnieć. Dobrym przykładem, jak sterylizacja pomaga zmniejsza populację bezdomnych zwierząt, jest działanie jednej z organizacji prozwierzęcych w Bułgarii. Odkąd udało się przekonać władze Sofii, aby, zamiast okresowego wyłapywania i zabijania bezdomnych psów, wyłapywać je, sterylizować i wypuszczać, ich populacja spadła wielokrotnie. Przez 10 lat, w latach 1995-2005 zabito w Sofii aż 100 tys psów, a ich populacja spadła w tym okresie jedynie o 30%, z 30 tys do 20 tys. Odkąd w 2007 zaczęto je sterylizować, przez kolejne 10 lat wysterylizowano i wypuszczono 60 tys ulicznych psów, a ich populacja spadła aż o 75% z 20 tys do zaledwie 4,8 tys.! Niestety jeszcze niewiele krajów potrafi czerpać z doświadczeń innych, a sterylizacja jest tematem tabu i spotyka się z brakiem społecznej akceptacji. Mówi się o okaleczaniu zwierzęcia, o wyrządzanej mu krzywdzie, co, przy prawidłowo przeprowadzonym zabiegu, nie jest uzasadnione. Za to mało kto myśli o tych niechcianych psach i kotach, które przychodzą na świat i lądują na ulicy albo w schronisku, gdzie – w zależności od kraju – są poddawane eutanazji lub spędzają tam całe swoje życie. Są kraje, jak np. niektóre stany USA, gdzie zwierzęta, nawet te zdrowe, które spędzą określony czas w schronisku są poddawane eutanazji. Nie ma znaczenia wiek ani stan zdrowia. Eutanazja jest w USA powszechna, legalna i niestety społecznie akceptowana. Do niedawna podobne praktyki stosowane były również w Europie, np. przez największą brytyjską organizację prowadzącą schroniska dla zwierząt, RSPCA, choć tutaj pod presją społeczną zaczyna się to zmieniać. W opozycji do takich praktyk wyrosła inna brytyjska organizacja, DogsTrust, której kluczową obietnicą stało się zdanie „Nigdy nie uśpimy zdrowego psa”. Dzięki społecznemu zaufaniu i datkom publicznym, DogsTrust stał się jedną z największych i najprężniej działających organizacji prozwierzęcych na Wyspach Brytyjskich. Działa również na niwie międzynarodowej i lobbuje w Brukseli na rzecz ustanowienia jednolitej polityki Unii Europejskiej w sprawie ochrony zwierząt i przeciwdziałania ich bezdomności. W Polsce zdrowego zwierzęcia nie można bezkarnie uśmiercić. Aby poddać psa lub kota eutanazji, w naszym kraju konieczne są ku temu wskazania medyczne, nieuleczalna choroba, ból lub zaburzenia psychiczne objawiające się niemożliwą do przepracowania agresją. To chroni zwierzęta przed pochopną decyzja o ich uśmierceniu, jednak często skazuje na spędzenia życia w zamknięciu i izolacji za schroniskowymi kratami. U naszych zachodnich sąsiadów z problemem zwierząt poradzono sobie znacznie lepiej W Wielkiej Brytanii opiekunów psów obowiązuje szereg bardzo surowych przepisów. W 2014 roku weszły tam przepisy dające zarówno policji jak i lokalnym urzędom dużo uprawnień wobec właścicieli psów. Na mocy tych przepisów urzędnik może domagać się od opiekuna aby ten zachowywał się w określony sposób, np. przeszedł profesjonalne szkolenie z czworonogiem potwierdzone certyfikatem lub wykastrował zwierzę. Oczywiście wszystko to na koszt opiekuna zwierzęcia. W tym kraju można wyegzekwować od opiekuna aby nie pojawiał się z czworonogiem w określonych miejscach lub o określonej porze. Niestosowanie się do tych zaleceń grozi bardzo wysokimi karami. W Niemczech natomiast ilość zwierząt domowych ograniczono za pomocą… podatków. Przede wszystkim nie ma możliwości aby mieć w domu niezarejestrowanego psa – to jest przestępstwo. Poszczególne Landy ustanawiają własne kwoty pobieranych opłat i są one uzależnione od wielkości psa, rasy i… ilości zwierząt jakie posiada dana osoba. Im więcej pupili tym wyższy podatek od każdego psa – ma to na celu ograniczenie właśnie ich ilości. Jednak niektóre Landy zwalniają opiekunów z płacenia podatku przez rok, jeśli ten zdecyduje się na adopcję zwierzaka ze schroniska. Bardzo rygorystycznie podchodzi się też do właścicieli psów ras uznanych za niebezpieczne. Właściciel psa takiej rasy, nie dość, że musi zdawać okresowe egzaminy, to płaci potadek 10x wyższy niż w przypadku „normalnego” psa. A jak to wygląda za naszą wschodnią granicą? O ile szacunku i opieki nad zwierzętami powinniśmy uczyć się od naszych zachodnich sąsiadów, to patrząc na wschód, Polska może wydawać się rajem dla zwierząt. Bo niestety im dalej w tamtą stronę, tym sytuacja jest coraz gorsza. Brak schronisk, brak wolontariuszy, brak egzekwowanych przepisów, wciąż nieliczne organizacje prozwierzęce, które próbują wywalczyć u władz humanitarne traktowanie zwierząt, spotykając się na każdym kroku ze społecznym niezrozumieniem. Po ulicach Ukrainy czy Rosji wałęsają się stada psów, którym nikt nie zapewnia opieki. Wręcz przeciwnie. W pamięci obrońców praw zwierząt ciagle żywa jest rzeź psów która miała miejsce w Ukrainie przed Euro 2012. Wtedy po ulicach miast, gdzie miały odbywać się kolejne mecze, jeździły przewoźne krematoria, do których wrzucano otrute wcześniej psy. Niektóre z tych zwierząt nie były nawet martwe. Kochamy zwierzęta, ale chcemy mieć je na własnych warunkach © Shutterstock Polska jest dobrym miejscem do życia ze zwierzętami. Mamy szereg praw, których mogą nam zazdrościć nasi zachodni sąsiedzi. W Polsce każda osoba, która chce posiadać psa lub kota, może sobie takiego zwierzaka sprawić. Nie ma osiedli czy bloków mieszkalnych, w których byłby zakaz posiadania czworonożnego przyjaciela. Opiekun zwierzaka może wejść z pupilem praktycznie do każdego parku, a te nieliczne, którym udało się wprowadzić taki zakaz, to nieliczne wyjątki. Mamy wybiegi dla psów. Coraz więcej restauracji otwiera swoje podwoje dla czworonogów, a hotele zapraszają urlopowiczów ze zwierzętami nawet chętniej niż z dziećmi. W Polsce praktycznie nie istnieją podatki za zwierzęta, bo nawet jeśli w jakimś mieście taki podatek obowiązuje, to i tak nie jest egzekwowany. Na początku 2019 roku kodeks wykroczeń złagodził przepisy dotyczące puszczania psów ze smyczy w miejscach publicznych. To są prawa, a raczej ich brak dotyczący nas – ludzi. Jednak opiekunowie zwierząt nie doceniają tych przywilejów. Traktują je jak coś oczywistego i stawiają opór przed wszystkim, co w ich mniemaniu mogłoby ograniczyć ich prawa. Jedną z takich rzeczy jest właśnie rejestracja zwierząt. Chcemy posiadać psy, koty czy inne zwierzęta, ale na własnych warunkach. Nie chcemy słuchać rad ani nakazów. Robimy z czworonogiem to co nam się podoba, bo uważamy go za swoją własność. I choć z pamięci cytujemy, że „zwierzę nie jest rzeczą”, nie chcemy aby ktokolwiek wtrącał się do naszego sposobu opieki nad pupilem. Niestety z powodu tej niezależności cierpią zwierzęta i to się nie zmieni dopóki prawo w Polsce nie przestanie być tak liberalne lub dopóki my nie zrozumiemy, jak dużo szczęścia mamy, żyjąc z naszymi zwierzętami właśnie tu i teraz... Jeśli szukasz psa lub kota do adopcji, zajrzyj do naszej rubryki adopcyjnej. Nasza wyszukiwarka gromadzi ogłoszenia z całej Polski, dotyczące wyłącznie zwierząt przebywających pod opieką sprawdzonych i godnych polecenia organizacji. Autor: Magdalena Buszko, mgr inż zootechnik i mgr psycholog, połączyła dwa zawody w służbie ludziom i zwierzętom. W ramach Fundacji Międzynarodowy Ruch Na Rzecz Zwierząt - Viva! prowadzi program który pomaga ludziom ratować zwierzęta. Nauka czystości najszybciej przebiega w przypadku szczeniąt, gdyż wystarczy je odpowiednio często zabierać na choćby krótki spacer | fot.: Materiał partnera zewnętrznego Wielu właścicieli zwierząt domowych, takich jak psy czy koty, usiłuje utrzymać dom w należytej czystości, co jednak nie jest łatwym zadaniem. Gubiona sierść, jej nieprzyjemny zapach czy brud to tylko niektóre z problemów, z którymi należy się zmierzyć. Do trudniejszych wyzwań z pewnością można zaliczyć znaczenie terenu oraz naukę czystości zwierzaka. Jak sobie poradzić z tymi problemami? Nauka czystości i ochrona przed znaczeniem terenu Podstawą czystego domu jest nauczenie swojego pupila wypróżniania się jedynie w specjalnie wyznaczonym do tego miejscu. Kot, który rzadko opuszcza dom musi mieć kuwetę wypełnioną specjalnym żwirkiem. Dostępne na rynku produkty skutecznie pochłaniają wilgoć i neutralizują przykry zapach odchodów. Dodatkowo, często są one biodegradowalne, więc można je wyrzucać do toalety. Psy z kolei muszą nauczyć się załatwiać na zewnątrz. Nauka czystości najszybciej przebiega w przypadku szczeniąt, gdyż wystarczy je odpowiednio często zabierać na choćby krótki spacer (szczególnie po odpoczynku czy po przebudzeniu). Pupil często chwalony za załatwianie się w odpowiednim miejscu, szybko nauczy się zachowywać czystość w domu. Trudnym wyzwaniem dla właściciela jest zwykle aspekt znaczenia przez zwierzę terenu. Posikiwanie w różnych miejscach domu nie jest łatwe do oduczenia. Na początek warto spróbować zniechęcić pupila do tego rodzaju zachowania. Po pierwsze, przydadzą się takie produkty, jak neutralizatory zapachów psa. Nie tylko pozwolą one skutecznie zlikwidować nieestetyczne plamy oraz nieprzyjemny zapach, ale również spowodują, że zwierzę nie będzie zachęcane własnym zapachem do kontynuowania niepożądanego zachowania. Przydać się również mogą preparaty, które odstraszają zwierzę zapachem od przebywania w konkretnym miejscu, co pozwoli zminimalizować ryzyko znaczenia terenu w miejscach szczególnie upodobanych przez pupila. Jeśli te sposoby okażą się nieskuteczne, konieczną może okazać konsultacja behawioralna lub nawet sterylizacja czy kastracja. Regularne szczotkowanie i kąpiele Systematyczne czesanie pupila jest niezmierne istotnym elementem higieny sierści i bardzo pomaga w zachowaniu czystości w domu. Szczotkowanie ułatwia wentylację skóry, co pozwala wyraźnie zminimalizować nieprzyjemny zapach sierści. Poza tym, zabieg ten nabłyszcza i zmiękcza sierść, pobudza krążenie oraz zapobiega oparzeniom i stanom zapalnym, które nierzadko tworzą się pod skołtunioną sierścią. Dodatkowo, podczas czesania zwierzaka usuwamy martwy włos, stymulując jednocześnie wzrost nowej i zdrowej sierści. Regularnie szczotkowanie (w przypadku kotów i psów krótkowłosych – raz lub dwa razy w tygodniu, zaś jeśli chodzi o długowłosych pupili – przynajmniej kilka razy tygodniowo, a nawet codziennie) owocuje nie tylko miękką i błyszczącą sierścią pozbawioną przykrego zapachu, ale również pozwala skutecznie zminimalizować ilość sierści pozostawianej przez zwierzę na kanapie czy podłodze. Innym, skutecznym sposobem na utrzymanie pięknej, błyszczącej i pachnącej sierści jest kąpiel. Jednak wielu weterynarzy nie zaleca kąpać psów i kotów zbyt często. Najlepiej robić to wtedy, gdy faktycznie zajdzie taka potrzeba – np. zwierzę wróci ubłocone ze spaceru. Mokra i brudna sierść nie tylko nabiera nieprzyjemnego zapachu, ale również staje się siedliskiem bakterii. Zobacz więcej na Materiał partnera zewnętrznego Napisz w pół strony czego ucza bajki ignacego krasickiego

jeśli masz w domu zwierzę napisz czego udało